به‌جای اینکه وسط دعوای بچه‌ها داور بشیم یا به زور جداشون کنیم، بهتره کمکشون کنیم خودشون راه‌حل پیدا کنن.
اینتین – توی حل جنگ و دعوا، بچه‌ها می‌تونن یاد بگیرن احساساتشون رو بگن، حرف همو بشنون و با هم به توافق برسن. اینجوری دعوا تبدیل می‌شه به یه فرصت برای یاد گرفتن مهارت‌های زندگی.
مرحله اول: احساسات رو کشف کن!
بچه‌ها معمولاً نمی‌دونن اسم اون چیزی که تو دلشونه چیه. تو دعوا ممکنه یکی غمگین باشه، اون یکی عصبانی.
کمکشون کن اینجوری حرف بزنن: «من ناراحتم چون…» یا «من عصبانی‌ام چون…»
مرحله دوم: بشنو، قطع نکن!
بهشون یاد بده همدیگه رو بشنون. نه وسط حرف پریدن داریم، نه دفاع کردن. فقط بشنون.
همین شنیده‌شدن، نصف مشکل رو حل می‌کنه.
مرحله سوم: با “من” حرف بزنن، نه “تو”
تو اسباب‌بازی منو دزدیدی!
من ناراحت شدم وقتی اسباب‌بازیمو گرفتی.
این مدل حرف زدن، تنش رو کم می‌کنه و کمک می‌کنه هر کسی سهم خودش رو ببینه.
مرحله چهارم: با هم دنبال راه‌حل بگردن
بگو هرکدوم یه راه‌حل پیشنهاد بدن. حتی اگه خنده‌دار یا غیرعملی بود، اشکالی نداره. مهم تمرین کردنه.
مثلاً: «نوبتی بازی کنیم» یا «یه بازی جدید با هم بسازیم»
مرحله پنجم: توافق؛ دو طرفه، نه تحمیلی
آخرش باید با رضایت دوتاشون به یه توافق برسن. نه اینکه یکی همیشه کوتاه بیاد.
این یعنی از همون کودکی مهارت مذاکره رو یاد گرفتن.
منبع | تبیان
