شعر درباره انسان‌های خوب، به دلیل تأثیر عمیق عاطفی، فکری و فرهنگی‌اش، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
اینتین – شعر درباره انسان‌های خوب، مانند صداقت، مهربانی و انسانیت، ارزش‌های والای اخلاقی را ترویج می‌دهد. این اشعار می‌توانند الهام‌بخش مخاطبان باشند تا در زندگی خود به سوی خوبی و نیکی گام بردارند.
شعرهای زیبا درباره انسان‌های خوب
در دل شب، چون ستاره‌ای تابان،
انسان خوب است، مهربان و پیمان.
صداقتش چو آفتاب روشن،
جهان ز او گیرد نور و ایمان.
انسان خوب، باغ سبزی‌ست پر گل،
هر واژه‌اش، چون عطر می‌پیچد به دل.
با دست مهرش، غم ز دنیا می‌رود،
در قلب او، عشق است و صد رنگ از امل.
انسان خوب، راه را روشن کند،
با یک نگاهش، قلب را گلشن کند.
صدق و صفا در سینه‌اش چون گنج ناب،
هر گام او، دنیا به نیکی می‌گشاید.
خوبان جهان، چون ماه در شب‌های تار،
با مهر خود، روشن کنند این روزگار.
یک لبخندشان، غم را ز دل‌ها می‌زداید،
نام نیکشان، جاوید ماند در دیار.
انسان خوب، پلی‌ست بر دریای درد،
با دست او، هر زخم دل را می‌توان برد.
چشمان او، آینه‌ی صدق و صفاست،
در سینه‌اش، عشق و وفا هرگز نرفت.
از محبت تلخها شیرین شود
از محبت، مرده زنده می شود
از محبت دردها صافی شود
از محبت مس ها زرین شود
از محبت شاه بنده می شود
از محبت دردها شافی شود
می خواهم رویایی
را که داشتم بردارم
و توی فریزر بگذارم
آن گاه یک روز
در آینده
آینده ای دور
آن زمان که دیگر
پیرمردی با موهای
خاکستری هستم دوباره
آن را بکشم
و گرم کنم
تا شاید پاهای
خسته
و سردم را با گرمایش
دوباره التیام
بخشم
سپیده که سر بزند
در این بیشه زار خزان زده
شاید گلی بروید
شبیه آنچه در بهار
بوئیدیم
پس به نام زندگی
هرگز نگو هرگز
چقدر به این ایستادن ها سال ها پیش نیاز داشتم
قدم های سست را دوباره از سر میگیرم
تو اما هنوز ایستاده ای
خداحافظی‌ها ممکن است بسیار ناراحت کننده باشند
اما مطمئناً بازگشت‌ها بدترند
حضور عینی انسان نمی‌تواند
با سایه درخشانی که در نبودش ایجاد شده برابری کند
آدم های خوب
همیشه ابرهای سفیدی دور
سرهایشان
حلقه بسته است
و لبخندهای ناپیدایی
بر لب های روحشان
نشسته است
آدم های خوب
به قطرات باران
شبیه هستند که
هر گاه ببارند زمین
بوی کاهگل و مهربانی
می گیرد
آدم های خوب به
فصل بهار می مانند
اگر بیایند زمین
را گلباران می کنند
اگر آوازی سر دهند
به زیباترین لحن
عندلیبان
بهشتی می ماند
اگر سلامی بدهند
اکسیژن حیات
بر تمام سنگ ها و
یخ های زمین
هم جاری خواهد شد
و حوصله ها دیگر
تبخیر نمی شوند
عجیب است
ولی هر گاه در آینه
پی جوی رد نگاه و
حضورشان
هستیم
هوا بی دلیل شرجی می شود
