با متن بهترین دعا برای بارش باران و برف با اثر فوری در این مطلب همراه ما باشید.
اینتین – مجرب‌ترین دعا برای بارش باران از ائمه معصومین و قرآن که باید بعد از نماز باران خوانده شوند.
برخی خشکسالی را نتیجه بهم خوردن تعادل الگوی آب‌وهوایی می‌دانند اما همه مسلمانان بر این موضوع اتفاق نظر دارند که خشکسالی یکی از عذاب‌های الهی‌ست که برای نجات از آن باید به درگاه خدواند پناه ببرند. به همین منظور در منابع دینی ابتدا خواندن نماز باران و سپس قرائت ذکر و دعای آمدن باران را پیشنهاد کرده‌اند که ما مجموعه‌ای از تمام این ادعیه را از کوتاه ترین دعا تا دعاهای قرآنی را جمع‌آوری کرده‌ایم تا به راحتی مطالعه نمایید.
کوتاه ترین دعای باران از امام حسین (ع)
روایت است که در کوفه خشکسالی شده بود و مردم کوفه از امام علی (ع) خواستند تا برای نزول باران دعا کنند. ایشان به فرزند خود، امام حسین (ع)، فرمودند: «برخیز و از خداوند طلب باران کن». امام حسین (ع) برخاستند و پس از درود و حمد بر پیامبر (ص) این دعا را خواندند:
الَلَّهُمَّ مُعْطی الْخَیراتِ وَ مُنْزِلَ الْبَرکاتِ، ارْسِلْ السَّماءَ عَلَینا مِدْراراً وَ اسْقِنا غَیثَاً مِغْزاراً واسِعَاً غَدَقَاً مُجَلَّلًا سَحّاً سُفُوحاً ثَجّاجاً، تُنَفَّسُ بِهِ الضَعْفُ مِنْ عِبْادِک وَ تُحْیی بِهِ الْمَیتَ مِنْ بِلادِک آمین یا رَبِّ الْعالَمِین
پروردگارا! ای بخشنده خیر و نیکی‌ها و فرستنده برکات! ما را از باران آسمان سیراب کن؛ بارانی فراوان، فراگیر، انبوه، پروسعت، ریزان، روان و شکافنده زمین‌های خشک و تشنه که به‌وسیله آن دست بندگان ناتوانت را بگیری و زمین‌های مرده را زنده سازی. آمین یا رب‌العالمین.
ذکر برای بارش باران و برف از قرآن
آیه ۲۸ سوره شوری به عنوان بهترین ذکر برای بارش باران بعد از نماز باران شناخته می‌شود و یکی از چند ایه در مورد ریزش باران کلاس دوم ابتدایی است که با هدف شناخت بهتر دانش‌آموزان از این نعمت الهی، آموزش داده می‌شود.
(آیه ۲۸ سوره شوری)
وَهُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَیَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ
و اوست که باران را پس از اینکه [مردم از آمدنش] نومید شدند، نازل می کند و رحمتش را می گستراند، و او سرپرست و یار [واقعی] و ستوده است.
دعا برای بارش باران از نهج البلاغه
این متن دعای باران در خطبه ۱۴۳ نهج البلاغه آمده و امام علی (ع) آن را پس از نماز باران قرائت نموده است. (مغنیه، فی ظلال نهج البلاغه، ۱۴۰۰ق، ج۲، ص۳۱۵) در توضیحات این خطبه آمده است که خداوند در برابر اعمال ناشایست بندگان، آنها را از نعمت‌ها محروم می‌کند و امام به مردم یادآوری می‌کند که باید تلاش کنند تا شایسته رحمت خداوند شوند.
نکته: شماره این خطبه در نسخه‌های مختلف نهج البلاغه متفاوت است به طور مثال در نسخه محمدجواد مغنیه خطبه ۱۴۱ است اما در نسخه صبحی صالح خطبه ۱۴۳ ذکر شده است.
دعای نزول باران از امام علی (ع)
اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَیکَ مِنْ تَحْتِ الْأَسْتَارِ وَ الْأَکْنَانِ وَ بَعْدَ عَجِیجِ الْبَهَائِمِ وَ الْوِلْدَانِ رَاغِبِینَ فِی رَحْمَتِکَ وَ رَاجِینَ فَضْلَ نِعْمَتِکَ وَ خَائِفِینَ مِنْ عَذَابِکَ وَ نِقْمَتِکَ
اللَّهُمَّ فَاسْقِنَا غَیثَکَ وَ لَا تَجْعَلْنَا مِن الْقَانِطِینَ وَ لَا تُهْلِکْنَا بِالسِّنِینَ وَ لَا تُؤَاخِذْنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین
اللَّهُمَّ إِنَّا خَرَجْنَا إِلَیکَ نَشْکُو إِلَیکَ مَا لَا یخْفَی عَلَیکَ حِینَ أَلْجَأَتْنَا الْمَضَایقُ الْوَعْرَهُ وَ أَجَاءَتْنَا الْمَقَاحِطُ الْمُجْدِبَهُ وَ أَعْیتْنَا الْمَطَالِبُ الْمُتَعَسِّرَهُ وَ تَلَاحَمَتْ عَلَینَا الْفِتَنُ [الْمَسْتَصْعَبَهُ] الْمُسْتَصْعِبَهُ
اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُکَ أَلَّا تَرُدَّنَا خَائِبِینَ وَ لَا تَقْلِبَنَا وَاجِمِینَ وَ لَا تُخَاطِبَنَا بِذُنُوبِنَا وَ لَا تُقَایسَنَا بِأَعْمَالِنَا
اللَّهُمَّ انْشُرْ عَلَینَا غَیثَکَ وَ بَرَکَتَکَ وَ رِزْقَکَ وَ رَحْمَتَکَ وَ اسْقِنَا سُقْیا نَاقِعَهً مُرْوِیهً مُعْشِبَهً تُنْبِتُ بِهَا مَا قَدْ فَاتَ وَ تُحْیی بِهَا مَا قَدْ مَاتَ نَافِعَهَ الْحَیا کَثِیرَهَ الْمُجْتَنَی تُرْوِی بِهَا الْقِیعَانَ وَ تُسِیلُ الْبُطْنَانَ
وَ تَسْتَوْرِقُ الْأَشْجَارَ وَ تُرْخِصُ الْأَسْعَارَ إِنَّکَ عَلَی مَا تَشَاءُ قَدِیر
ترجمه
خداوندا، ما را از زیر خیمه‌ها و سرپناه ها، و پس از شنیدن فریاد حیوانات و ناله فرزندان، با شوق به رحمتت، و امید به فضل نعمتت، و بیم از عذاب و خشمت بیرون آمدیم.
خداوندا، ما را از بارانت سیراب کن، و از ناامیدان قرار مده، و به خشکسالی هلاک مکن، و ما را به سبب اعمالی که نادانان ما مرتکب شده‌اند مؤاخذه مفرما،ای مهربانترین مهربانان.
خداوندا، به سوی تو آمدیم، و از آنچه بر تو مخفی نیست به تو شکایت آوریم، به وقتی که سختی‌های کمرشکن راه چاره را بر ما بسته، و قحطی دردآور ما را به این وضع انداخته، و امور سخت ما را خسته کرده،
و فتنه‌های ناهنجار نسبت به ما پی درپی شده. بارخدایا، از تو می‌خواهیم که ما را محروم و ناامید برمگردانی، و با غصه و اندوه به خانه نفرستی، و به گناهانمان مگیری، و با اعمالمان مؤاخذه ننمایی.
خداوندا، سفره باران و برکت و رزق و رحمتت را بر ما بگستران، و ما را سیراب کن به بارانی سودمند و سیراب کننده و رویاننده گیاهان، که به سبب آن برویانی آنچه را از دست رفته، و زنده کنی آنچه را مُرده،
باران با منفعتی که تشنگی زمین را برطرف کند، و محصولی که از آن به دست می‌آید فراوان باشد، بارانی که زمین‌های هموار را بدان سیراب کنی، و وادیها و رودخانه‌ها را جاری سازی، و درختان را پر برگ،
و قیمت‌ها را ارزان نمایی، که تو بر هر چیز توانایی.
دعایی برای بارش باران از امام علی (ع)
خطبه ۱۱۵ نهج البلاغه با نام خطبه اِستِسقاء نیز شهرت دارد که برای طلب باران در یکی از خشکسالی‌های کوفه در ایام حکومت امام علی(ع) رخ داد. پس از نماز باران خوانده شده است. آیت الله مکارم شیرازی در کتاب پیام امام امیرالمومنین(ع) در شرح این دعای طلب باران این‌طور توضیح می‌دهد:
در بخش اول خطبه، حضرت علی(ع) خشکسالی شدید آن زمان را ترسیم کرده و وضع کوه‌ها، زمین‌ها، مراتع و حیوانات را بیان کرده، وقوع این شرایط را موجب ناامیدی و رنج شدید مردم دانسته و از خدا طلب می‌کند آنها را به خاطر گناهانشان عقوبت نکند. گفته شده این تعبیر نشان می‌دهد که بسیاری از مشکلات به خاطر گناهان است و تا مردم به درگاه خدا نرفته و تقاضای عفو و بخشش نکنند، مشکل آنها حل نمی‌شود.
بنابراین شایسته است مومنینی که با خطر خشکسالی مواجه‌اند این دعا را پس از نماز باران قرائت نمایند.
متن دعای باران از نهج البلاغه
اللَّهُمَّ قَدِ انْصَاحَتْ جِبَالُنَا وَاغْبَرَّتْ أَرْضُنَا وَهَامَتْ دَوَابُّنَا وَتَحَیرَتْ فِی مَرَابِضِهَا وَعَجَّتْ عَجِیجَ الثکالى عَلَی أَوْلَادِهَا وَمَلَّتِ التَّرَدُّدَ فِی مَرَاتِعِهَا وَالْحَنِینَ إِلَی مَوَارِدِهَا،
اللَّهُمَّ فَارْحَمْ أَنِینَ الْآنَّهِ وَحَنِینَ الْحَانَّهِ، اللَّهُمَّ فَارْحَمْ حَیرَتَهَا فِی مَذَاهِبِهَا وَأَنِینَهَا فِی مَوَالِجِهَا.
اللَّهُمَّ خَرَجْنَا إِلَیک حِینَ اعْتَکرَتْ عَلَینَا حَدَابِیرُ السِّنِینَ وَأَخْلَفَتْنَا مَخَایلُ الْجُودِ فَکنْتَ الرَّجَاءَ لِلْمُبْتَئِسِ وَالْبَلَاغَ لِلْمُلْتَمِسِ،
نَدْعُوک حِینَ قَنَطَ الْأَنَامُ وَمُنِعَ الْغَمَامُ وَهَلَک السَّوَامُ أَلَّا تُؤَاخِذَنَا بِأَعْمَالِنَا وَلَا تَأْخُذَنَا بِذُنُوبِنَا،
وَانْشُرْ عَلَینَا رَحْمَتَک بِالسَّحَابِ الْمُنْبَعِقِ وَالرَّبِیعِ الْمُغْدِقِ وَالنَّبَاتِ الْمُونِقِ سَحّاً وَابِلًا تُحْیی بِهِ مَا قَدْ مَاتَ وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ.
ترجمه
خداوندا کوه‌های ما از بی‌آبی شکاف خورده و زمین ما غبارآلود و دام‌های ما در آغل‌های خود سرگردانند و چون زنِ بچّه‌مرده فریاد می‌کشند، و از رفت و آمد بی‌حاصل به سوی چراگاه‌ها و آبشخورها خسته شده‌اند.
بار خدایا بر ناله گوسفندان و فریاد و آه شتران ماده رحمت آور، خدایا به سرگردانی آنها در راه‌ها و ناله‌هایشان در خوابگاه‌ها رحمت آور.
بار خدایا هنگامی به سوی تو بیرون آمدیم که خشکسالی پیاپی هجوم آورده، و ابرهای پرباران به ما پشت کرده و خشک و نامهربان بدون بارش قطره‌ای باران گذشتند.
خدایا تو امید هر بیچاره، و حل کننده مشکلات هر طلب کننده‌ای. خدایا تو را می‌خوانیم، در این هنگام که همه ناامید شده‌اند، و ابر رحمت بر ما نمی‌بارد و حیوانات ما نابود گردیده‌اند، ما را به کردار ما عذاب نکنی،
و به گناهان ما کیفر ندهی. خدایا رحمت خود را با ابر پرباران و بهار پر آب و گیاهان خوش‌منظر شاداب بر ما نازل فرما، بارانی درشت‌قطره بر ما فرو فرست که مردگان را زنده و آنچه از دست ما رفته به ما باز گرداند.
متن دعای باران از امام سجاد (ع)
در دعای نوزدهم صحیفه سجادیه به ویژگی‌های باران سودمند و بارانی که موجب عذاب است اشاره شده است. امام سجاد (ع) این دعا را پس از خشکسالی قرائت کرده بودند و به عنوان دعایی برای بارش باران از صحیفه سجادیه نیز شناخته می‌شود.
دعایی برای بارش باران از صحیفه سجادیه
اللَّهُمَّ اسْقِنَا الْغَیْثَ، وَ انْشُرْ عَلَیْنَا رَحْمَتَکَ بِغَیْثِکَ الْمُغْدِقِ مِنَ السَّحَابِ الْمُنْسَاقِ لِنَبَاتِ أَرْضِکَ الْمُونِقِ فِی جَمِیعِ الْافَاقِ.
وَ امْنُنْ عَلَى عِبَادِکَ بِإِینَاعِ الَّثمَرَهِ، وَ أَحْیِ بِلَادَکَ بِبُلُوغِ الزَّهَرَهِ، وَ أَشْهِدْ مَلَائِکَتَکَ الْکِرَامَ السَّفَرَهَ بِسَقْیٍ مِنْکَ نَافِعٍ، دَائِمٍ غُزْرُهُ، وَاسِعٍ دِرَرُهُ، وَابِلٍ سَرِیعٍ عَاجِلٍ.
تُحْیِی بِهِ مَا قَدْ مَاتَ، وَ تَرُدُّ بِهِ مَا قَدْ فَاتَ وَ تُخْرِجُ بِهِ مَا هُوَ آتٍ، وَ تُوَسِّعُ بِهِ فِی الْأَقْوَاتِ، سَحَاباً مُتَرَاکِماً هَنِیئاً مَرِیئاً طَبَقاً مُجَلْجَلًا، غَیْرَ مُلِثٍّ وَدْقُهُ، وَ لَا خُلَّبٍ بَرْقُهُ.
اللَّهُمَّ اسْقِنَا غَیْثاً مُغِیثاً مَرِیعاً مُمْرِعاً عَرِیضاً وَاسِعاً غَزِیراً، تَرُدُّ بِهِ النَّهِیضَ، وَ تَجْبُرُ بِهِ الْمَهِیضَ
اللَّهُمَّ اسْقِنَا سَقْیاً تُسِیلُ مِنْهُ الظِّرَابَ، وَ تَمْلَأُ مِنْهُ الْجِبَابَ، وَ تُفَجِّرُ بِهِ الْأَنْهَارَ، وَ تُنْبِتُ بِهِ الْأَشْجَارَ، وَ تُرْخِصُ بِهِ الْأَسْعَارَ فِی جَمِیعِ الْأَمْصَارِ، وَ تَنْعَشُ بِهِ الْبَهَائِمَ وَ الْخَلْقَ، وَ تُکْمِلُ لَنَا بِهِ طَیِّبَاتِ الرِّزْقِ، و تُنْبِتُ لَنَا بِهِ الزَّرْعَ وَ تُدِرُّ بِهِ الضَّرْعَ وَ تَزِیدُنَا بِهِ قُوَّهً إِلَی قُوَّتِنَا.
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْ ظِلَّهُ عَلَیْنَا سَمُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ بَرْدَهُ عَلَیْنَا حُسُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ صَوْبَهُ عَلَیْنَا رُجُوماً، وَ لَا تَجْعَلْ مَاءَهُ عَلَیْنَا أُجَاجاً.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ ارْزُقْنَا مِنْ بَرَکَاتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ، إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ.
ترجمه
خدایا! ما را به باران سیراب کن و رحمتت را به باران پُر آب و فراوان بر ما گسترش بخش؛ از ابری که برای گیاه زیبای زمینت در تمام ناحیه‌ها و اطراف سوق داده شده.
و بر بندگانت با به بار آمدن و رسیدن میوه منّت گذار و سرزمین‌های مرده‌ات را با شکفتن شکوفه‌ها زنده کن و فرشتگان بزرگوار نویسنده‌ات را با فرستادن بارانی سودمند و پیوسته، از جانب خودت گواه گیر؛ بارانی که فراوانی و انبوهش وسیع و باریدنش بسیار تند و آمدنش سریع و زود باشد.
تا به آن باران، هر چه از زمین و گیاه مرده است، زنده کنی؛ و به سبب آن از دست رفته‌ها را بازگردانی؛ و آنچه از دل زمین آمدنی است، بیرون آری و از برکت آن باران، روزی‌ها را وسعت بخشی؛ از ابری انباشته، لذّت بخش، گوارا، فراگیر و غرّان که بارانش اندک نباشد و برقش نفریبد.
خدایا! برای ما بارانی فریادرس و برطرف‌کننده قحطی فرست؛ بارانی رویانندۀ گیاه و سرسبز کنندۀ دشت و دمن و بارانی گسترده و فراوان که به وسیلۀ آن گیاه از رشد ایستاده را به عرصۀ رشد و نموّ بازگردانی؛ و در سایۀ آن، مردگی و خشکی زمینی که علف و گیاهش از بین رفته، جبران کنی.
خدایا! ما را بارانی فرست که به وسیلۀ آن از تپّه‌ها آب سرازیر نمایی و چاه‌ها از آن پر کنی و نهرها را روان‌سازی و درختان را برویانی و قیمت‌ها را در تمام شهرها ارزان کنی و چهارپایان و مخلوقات را نشاط و قوّت دهی و روزی‌های پاکیزه را برای ما کامل کنی و زراعت را برویانی و پستان‌ها را پر شیر‌سازی و نیرو به نیروی ما بیافزایی.
خدایا! سایۀ ابر را بر ما باد گرم و زهرآگین مساز و سردی آن را بر ما شوم و نحس مکن و بارانش را بر ما عذاب قرار مده و آبش را برای ما تلخ و شور مگردان.
خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و ما را از برکات آسمان‌ها و زمین روزی بخش؛ همانا تو بر هر کاری توانایی.
کوتاه ترین دعای باران امام رضا (ع)
در منابع دینی معتبر همچون بحارالانوار و عیون الاخبار به داستان نماز باران امام رضا (ع) اشاره شده است که در زمان حضور ایشان به عنوان ولیعهد مامون در خراسان برمی‌گردد. در پی خشکسالی پیش آمده گروهی از مردم این اتفاق را به ولیعهدی امام رضا (ع) مربوط دانستند. در نتیجه مامون از امام خواست که برای بارش باران دعا کنند. آن روز جمعه بود و امام (ع) فرمود که روز دوشنبه دعا خواهد کرد، زیرا دیشب پیامبر (ص) و امام علی (ع) را در خواب دیدم و پیامبر (ص) فرمود: «منتظر روز دوشنبه باش و به صحرا برو و برای مردم از خداوند طلب باران کن و از آنچه نمی‌دانند آنها را باخبر ساز تا فضل و مقام تو را دریابند.»
روز دوشنبه امام رضا (ع) به صحرا رفت و عده زیادی هم به همراه او از شهر خارج شدند. امام (ع) بر بالای منبر رفت و بعد از حمد خداوند فرمود:
بار خدایا! این تویی که حق ما اهل‌بیت را بزرگ داشته‌ای. این مردم همان‌طور که امر کرده‌ای به ما دست توسّل دراز کرده‌اند، فضل و رحمت تو را آرزو می‌کنند و منتظر احسان و نعمت تو هستند. خداوندا آنها را از بارانی مفید که هیچ ضرری در بر نداشته باشد سیراب کن و بارش این باران را بعد از رفتن از صحرا و رسیدنشان به خانه‌هایشان قرار بده!
در این هنگام باد شدیدی وزید و ابر‌ها پیدا شدند و شروع به رعدوبرق کردند. مردم خواستند خود را به سرپناهی برسانند، ولی امام رضا (ع) فرمود: «بر جای خود بمانید که این ابر برای شما نیست و مال شهر دیگری است.»
این ابر‌ها عبور کردند و ابرهای دیگری آمدند و امام (ع) باز هم فرمود: «بر جای خودتان بمانید، این ابر‌ها هم برای شما نیست»
ابر‌ها یکی پس از دیگری می‌آمدند و می‌رفتند تا این که ابرهای نوبت یازدهم ظاهر شدند و امام (ع) فرمود: «ای مردم! این ابر را خداوند برای شما فرستاده. او را سپاسگزار باشید و به سوی منازل خود بروید که این ابر بالای سر شما خواهد بود تا داخل منازل خود شوید، که بعد از آن بر شما بارش کند.» (بحارالانوار جلد ۴۹ صفحه ۱۸۰ و عیون اخبار الرضا جلد ۲ صفحه ۱۷۲ )
همچنین پیشنهاد می‌کنیم روایت دعای باران پیامبر (ص) را نیز مطالعه کنید که داستان خشکسالی شدید در ماه رمضان سال ششم هجری را روایت می‌کند.
اولین دعای باریدن باران از امام رضا (ع)
در نظر داشته باشید که برای خواندن این دعا روز و ساعت خاصی تعیین نشده و در هر ساعت می‌توان آن را قرائت نمود.
اَللّهُمَّ یا رَبِّ اَنْتَ عَظَّمْتَ حَقَّنا اَهْلَ الْبَیْتِ،
فَتَوَسَّلُوا بِنا کَما اَمَرْتَ
وَاَمَّلُوا فَضْلَکَ وَرَحْمَتَکَ، وَتَوَقَّعُوا اِحْسانَکَ وَنِعْمَتَکَ
فَاسْقِهِمْ سَقْیا نافِعا عامّا غَیْرَ رائِثٍ وَلا ضائِرٍ
وَلْیَکُنْ اِبْتِداءُ مَطَرِهِمْ بَعْدَ انْصِرافِهِمْ مِنْ مَشْهَدِهِمْ هذا اِلی مَنازِلِهِمْ وَمَقارِّهِمْ
ترجمه
خداوندا‌ای پروردگار من، تو حق ما اهل بیت را بزرگ داشتی
لذا (مردم) به ما متوسل شدند همان گونه که تو امر فرمودی
و به فضل و رحمتت امید بستند و احسان و نعمتت را انتظار کشیدند
پس آنان را سیراب گردان، سیراب کردنی سودمند و فراگیر و بدون درنگ و تأخیر و بی ضرر
(و از تو می‌خواهم که) شروع بارش بارانشان پس از برگشتن آنان از این مکان تجمعشان به خانه‌ها و اقامتگاه هایشان باشد.
دومین دعا برای بارش باران از امام رضا (ع)
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَعَلی الِ مُحَمَّدٍ
اَللّهُمَّ اسْقِنا غَیْثا مُغیثا مُجَلَّلاً طَبَقا مُطْبَقا
جَلَلاً مُونِقا راجِیا غَدَقا مُغْدِقا، طَیِّبا مُبارَکا
هاطِلاً مُنْهَطِلاً مُتَهاطِلاً، رَغَدا هَنیئا مَریئا دائِما رَوِیّا سَریعا
عامّا مُسْبِلاً نافِعا غَیْرَ ضارٍّ
فراگیر، پیوسته ریزان، سودمند و بدون زیان
تُحْیی بِهِ الْعِبادَ وَالْبِلادَ وَتُنْبِتُ بِهِ الزَّرْعَ وَالنَّباتَ
وَتَجْعَلُ فیهِ بَلاغا لِلْحاضِرِ مِنّا وَالْبادِ
اَللّهُمَّ اَنْزِلْ عَلَیْنا مِنْ بَرَکاتِ سَمائِکَ ماءً طَهُورا
وَاَنْبِتْ لَنا مِنْ بَرَکاتِ اَرْضِکَ نَباتا مَسْقِیّا وَتُسْقیهِ
مِمّا خَلَقْتَ اَنْعاما وَاَناسِیَّ کَثیرا
اَللّهُمَّ ارْحَمْنا بِمَشایِخٍ رُکَّعٍ وَصِبْیانٍ رُضَّعٍ
وَبَهائِمَ رُتَّعٍ وَشُبّانٍ خُضَّعٍ.
ترجمه
خداوندا بر محمد و بر آل محمد درود و رحمت فرست
خداوندا ما را با باران آبیاری فرما، بارانی مدد رسان، فراگیرنده زمین (و) پوشاننده آن (با ابرهای) متراکم و طبقه طبقه
عظیم و فراوان، زیبا و فریبنده، امید بخش، لبریز، قطره درشت، پاک، با برکت
فرو ریزنده، پی درپی ریزان، فروبارنده، گسترده، گوارا، خوشگوار، با دوام، سیراب کننده، تند
که بندگان و سرزمین‌ها را به وسیله آن زنده گردانی و کشت و گیاه را به وسیله آن برویانی
و آن را مایه کفایت (و یا اتمام حجت) برای شهرنشینان و بادیه نشینان ما بگردانی
بارخدایا از برکات آسمانت آبی بسیار پاک و پاک کننده بر ما فرو بار
و از برکات زمینت گیاهی سیراب برای ما برویان
و (نیز به گونه‌ای که) آن (آب) را به چهارپایان و آدمیان زیادی که آفریدی بنوشانی
خداوندا به پاس حرمت پیران رکوع کننده و کودکان شیرخوار
و حیوانات چرا کننده و جوانان خاضع و فروتن به ما رحم کن.
منبع: ستاره
