متن دعای شکرگزاری از خدا به زبان فارسی و عربی

با متن دعای شکرگزاری از خدا به زبان فارسی و عربی در این مطلب همراهمون باشید.

اینتین – دعای شکرگزاری روزانه یک حس قلبی عمیق و اعترافی صادقانه به این است که هرچه داریم، از سلامت جسم و جان گرفته تا روزی و آرامش خاطر، همه از فضل و بخشش خالق است.

اهمیت این نیایش در آن است که چرخهٔ مثبت زندگی را فعال می‌کند و یا طبق وعده‌های آسمانی، شکر بر نعمت، آن را افزون می‌سازد.

در واقع، دعای شکرگزاری، با تغییر کانون توجه از «نداشته‌ها» به «داشته‌ها»، سطح انرژی فرد را بالا برده و زمینه را برای ورود بیشتر خیر و برکت مهیا می‌سازد. در این بخش از ستاره قصد داریم بهترین دعاهای شکرگزاری را به شما معرفی کنیم. همچنین، می‌توانید با تکیه بر انواع راه‌های شکرگزاری از خداوند راه را بر آرامش قلبی بیشتر خود بگشایید.

دعای شکرگزاری از خدا به زبان فارسی
دعای شکرگزاری در هر حالتی، چه در رفاه و چه در سختی، تسکین‌دهنده و امیدبخش است و قلب را از گرمای رضایت و توکل آکنده می‌سازد. شکرگزاری، بهترین آغاز برای هر روز و زیباترین پایان برای هر شب است. در ادامه چند دعای شکرگزاری صبحگاهی را باهم می‌خوانیم.
یگانه آفریدگار من،
تو را سپاس می‌گویم که مرا از تمام وابستگی‌ها می‌رهانی
و ترس از دست دادن را از من دور کردی و
چنان روحم را بزرگ کردی که دلبسته باشم نه وابسته

***
تو را شکر که امروز را به من فرصت زندگی دادی تا شکرگزار نعمت‌هایت باشم و از زندگی‌ام لذت ببرم.
تو را شکر که هر روز نعمت‌های بیکرانت را وارد زندگی‌ام می‌کنی.
تو را شکر که هر لحظه مرا به مسیر درست هدایت می‌کنی.
تو را شکر که ایمان و باورم را روز به روز قوی‌تر می‌کنی.
تو را شکر که هر روز از بی‌نهایت راه و از جایی که فکرش را هم نمی‌کنم به من رزق و روزی می‌دهی.
تو را شکر که هر روز بهترین‌ها را وارد زندگی‌ام می‌کنی.

***
خدایا شکرت، هر روز ما را بی هیچ منتی سر خوان نعمتت میهمان می‌کنی
چه شکر کنیم و چه فراموش.
خدایا شکرت که تو خدایی ات را می‌کنی حتی اگر من بندگی یادم برود
دعای شکرگزاری در قرآن
در قرآن نیز ما به دفعات شاهد انواع دعای شکرگزاری طولانی و کوتاه هستیم. در ادامه چند نمونه مشهور دعای شکرگزاری در قران را ذکر خواهیم کرد.
ثُمَّ عَفَوْنَا عَنکُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِکَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (البقره: ۵۲)

آن‌گاه پس از آن [شرک گرایى، باز هم‏] از شما درگذشتیم، باشد که سپاس‌گزار باشید.

***

ثُمَّ بَعَثْنَاکُم مِّن بَعْدِ مَوْتِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (البقره: ۵۶)

آن‌گاه شما را از پس مرگتان زنده کردیم، شاید سپاس بدارید

***

فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَاشْکُرُوا لِی وَلَا تَکْفُرُونِ (البقره: ۱۵۲)

بنابراین، مرا یاد کنید [تا] شما را یاد کنم؛ و مرا سپاس گزارید، و [نعمت هاى بیشمار] مرا ناسپاسى نکنید.

***

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُلُوا مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَاشْکُرُوا لِلَّـهِ إِن کُنتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ (البقره: ۱۷۲)

هان اى کسانى که ایمان آورده‏‌اید! از نعمت‌هاى پاکیزه ‌اى که روزى شما ساخته‏‌ایم، بخورید و سپاس خدا را بگزارید؛ اگر تنها او را مى‏ پرستید

***

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَ بَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَىٰ وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَ مَن کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ یُرِیدُ اللَّـهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَ لَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُوا الْعِدَّهَ وَ لِتُکَبِّرُوا اللَّـهَ عَلَىٰ مَا هَدَاکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (البقره: ۱۸۵)

ماه رمضان [همان ماه پربرکتى‏] است که در آن قرآن [شریف ]- بعنوان راهنمایى براى مردم و [دربردارنده‏] نشانه ‏هایى روشن از هدایت، و [میزان سنجش و] جداسازى حق از باطل – فرو فرستاده شده است. پس هر کس از شما این ماه را دریابد، باید آن را روزه بدارد؛ و هر که [در آن ماه‏] بیمار یا در سفر باشد، [باید افطار کند و آن گاه‏] شمارى از روز هاى دیگر را [روزه بگیرد]. خدا براى شما آسانى مى‏ خواهد و دشوارى [و رنج ]برایتان نمى‏ خواهد؛ و [این دستور روزه‏ دارى‏] براى آن است که [کار بر شما آسان شود و ] شمار [آن روزها] را کامل سازید و خدا را به پاس آن که شما را راه نموده است، به بزرگى [و شکوه‏] بستایید؛ و باشد که [او را به‏ پاس ارزانى‏ داشتن این نعمت هاى گران‏] سپاس گزارید.

***

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ خَرَجُوا مِن دِیَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّـهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْیَاهُمْ إِنَّ اللَّـهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَـٰکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَشْکُرُونَ (البقره: ۲۴۳)

“آیا به [سرگذشت شگفت‏‌انگیز] کسانى که از بیم مرگ [و به انگیزه فرار از جهاد]، از خانه‏ هاى خویش بیرون رفتند، و هزاران [نفر ]بودند، ننگریسته ‏اى؟! پس، خدا به آنان گفت: «بمیرید!» [و تمامى آنان مردند]؛ آن گاه [دگر باره‏] آنان را زنده ساخت! آرى؛ خداوند داراى بخششى [بزرگ و بسیار] بر مردم است، ولى بیشتر مردم سپاس نمى‏‌گزارند.

***

وَ لَقَدْ نَصَرَکُمُ اللَّـهُ بِبَدْرٍ وَ أَنتُمْ أَذِلَّهٌ فَاتَّقُوا اللَّـهَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (آل عمران: ۱۲۳)

و به راستى خدا شما را در [کارزار] بدر – با آن که [در برابر انبوه دشمن‏] ناتوان بودید – یارى کرد [ و شما را بر آنان پیروزى بخشید]؛ پس، پرواى خداى را پیشه سازید؛ باشد که سپاس [او را] گزارید.

***

مَّا یَفْعَلُ اللَّـهُ بِعَذَابِکُمْ إِن شَکَرْتُمْ وَآمَنتُمْ وَ کَانَ اللَّـهُ شَاکِرًا عَلِیمًا (النساء: ۱۴۷)

اگر [شما مردم در زندگى خویش‏] سپاس خدا [و نعمت‏ هاى او ]را بگزارید و ایمان بیاورید، خدا مى‏ خواهد با عذاب شما چه کند؟ و خداوند هماره حق شناس و داناست.

***

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاهِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ إِلَى الْکَعْبَیْنِ وَإِن کُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا وَإِن کُنتُم مَّرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنکُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَیَمَّمُوا صَعِیدًا طَیِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِکُمْ وَأَیْدِیکُم مِّنْهُ مَا یُرِیدُ اللَّـهُ لِیَجْعَلَ عَلَیْکُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَـٰکِن یُرِیدُ لِیُطَهِّرَکُمْ وَلِیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ (المائده: ۶)

اى کسانى که ایمان آورده ‏اید! هنگامى که به نماز برمى‏‌خیزید، صورت و دست‏‌هاى خویشتن را تا آرنج بشویید و [بخشى از جلو] سر و [روى ]پاهایتان را تا برآمدگى روى پاها مسح نمایید؛ و اگر «جنب» بودید، [با انجام غسل ] پاکى گزینید؛ و اگر بیمار یا در سفر بودید یا یکى از شما از آبریزگاه آمده یا با زنان آمیزش نمودید و [آن گاه براى وضو یا غسل‏] آبى نیافتید، پس آهنگ زمینى پاک [و پاکیزه] نمایید و آن‌گاه صورت و دست‏‌هاى خویشتن را با آن مسح کنید؛ خدا نمى‏‌خواهد براى شما تنگنایى پدید آورد، بلکه بر آن است که شما را پاک ساخته و نعمت خود را بر شما تمام گرداند، باشد که [او را ]سپاس گزارید.

***

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ (حمد: ۲)

سپاس و ستایش مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است.

دعای شکرگزاری حضرت علی (ع)

دعای شکر امام علی (ع) که یک دعای شکرگزاری کوتاه به شمار می‌رود، به‌صورت زیر است:
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى کُلِّ حَالٍ
در هر حال، خداوند را سپاس می‌گویم.
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدَانَا لِهَذَا
سپاس خداوندی که ما را به راه درست هدایت کرد.
همچنین، می‌توانید برای گره‌گشایی از کارهای خود از قوی‌ترین اسم اعظم پروردگار استمداد بطلبید.

دعای شکرگزاری امام صادق (ع)

امام صادق (ع) در دعای شکرگزاری از خدا فرموده‌اند:

الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى کُلِّ نِعْمَهٍ کَانَتْ أَوْ هِیَ کَائِنَهٌ.
سپاس خداوند را بر هر نعمتی که بر من ارزانی داشته یا خواهد داشت.
امام صادق (ع) می‌فرمایند: «هرکس هر روز چند بار بگوید “الحمد لله” در شکرگزاری کافی است». همچنین، شما می‌توانید با خواندن نماز شکر امام صادق (ع) نیز مراتب بندگی و سپاس خود نسبت به خداوند را اعلام نمایید.

دعای شکرگزاری کوتاه

در دعای مناجات شاکرین در مفاتیح الجنان آمده است:
اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلى مَرَدِّ نَوازِلِ الْبَلاء
خدایا، ستایش و سپاس مخصوص توست به خاطر دفع کردن و بازگرداندن بلاها و سختی‌هایی که فرود می‌آیند
این دعا در ستایش نعمت‌ها و شکرگزاری از خداوند در تمام حالات خوانده می‌شود. شما می‌توانید فایل صوتی کامل مناجات الشاکرین را در ستاره بشنوید.

دعای شکرگزاری حضرت سلیمان

دعای شکرگزاری حضرت سلیمان نبی (ع) به‌صورت زیر بوده است:
رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ…
پروردگارا، به من الهام کن که شکر نعمت‌های تو را به جا آورم.

دعای شکرگزاری امام حسین (ع)

امام حسین (ع) در دعای عرفه می‌فرمایند:
إلهی لا یُحْصِی عَدَداً نِعَمَکَ… فَکیفَ أُدرکُ غایَتَها شُکْراً؟
ای خدای من، نعمت‌هایت را نمی‌توانم بشمارم، چگونه شکر کامل تو را به جا آورم؟

دعای شکرگزاری امام سجاد (ع)

دعای شکر امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه به‌صورت زیر بیان شده است:

اَللّهُمَّ أَنَّ أَحَداً لاَ یَبْلُغُ مِنْ شُکْرِکَ غَایَهً
خدایا، به راستی که هیچ کس به نهایت و کمال شکرگزاری تو نمی‌رسد
این دعا تأکید بر ناتوانی انسان در شکر کامل خداوند دارد.

منبع: ستاره