مدیریت ترافیک شبکه: تفاوت‌ها و عملکرد هاب، سوئیچ و روتر

مدیریت ترافیک شبکه به مجموعه فرآیندها و ابزارهایی اطلاق می‌شود که برای نظارت، کنترل و بهینه‌سازی جریان داده‌ها در یک شبکه کامپیوتری به کار می‌روند.

مقدمه‌ای بر مدیریت ترافیک شبکه

مدیریت ترافیک شبکه به مجموعه فرآیندها و ابزارهایی اطلاق می‌شود که برای نظارت، کنترل و بهینه‌سازی جریان داده‌ها در یک شبکه کامپیوتری به کار می‌روند. هدف اصلی این مدیریت، اطمینان از ارسال سریع، مطمئن و کارآمد بسته‌های داده بین مبدأ و مقصد، با حداقل تأخیر و بدون از دست رفتن اطلاعات است. تصور کنید یک شهر بزرگ با خیابان‌ها، چهارراه‌ها و اتوبان‌های متعدد؛ بدون وجود علائم راهنمایی و رانندگی، چراغ‌های راهنما و افسران ترافیک، به زودی شاهد هرج و مرج و ترافیک سنگین خواهیم بود. در شبکه نیز همین‌طور است. بدون مدیریت صحیح، ازدحام شبکه (Network Congestion) منجر به کاهش سرعت، اختلال در ارتباطات و نارضایتی کاربران می‌شود. اهمیت مدیریت ترافیک شبکه در بهینه‌سازی عملکرد شامل موارد زیر است:

• افزایش سرعت و کاهش تأخیر
• تضمین کیفیت سرویس (QoS)
• افزایش امنیت
• بهره‌وری منابع
• قابلیت اطمینان

در ادامه، با سه جزء کلیدی که این مدیریت را ممکن می‌سازند، آشنا می‌شویم.

هاب چیست؟ عملکرد و مزایای آن در شبکه

هاب (Hub) ساده‌ترین دستگاه شبکه‌سازی در لایه فیزیکی (Layer 1) مدل OSI است که دستگاه‌ها را در یک شبکه محلی (LAN) متصل کرده و داده‌ها را ارسال می‌کند. عملکرد آن به عنوان تکرارکننده چند پورت، شامل برودکست بسته‌ها به تمام پورت‌ها بدون تحلیل آدرس مقصد است. مزایای تاریخی: سادگی پیکربندی، قیمت پایین و مناسب برای شبکه‌های کوچک. معایب: عدم هوشمندی، ایجاد دامنه برخورد واحد منجر به برخورد و کاهش کارایی، فقدان امنیت (آسان بودن شنود) و اتلاف پهنای باند مشترک. امروزه هاب منسوخ شده و جای خود را به سوئیچ‌های هوشمندتر داده است.

سوئیچ چیست؟ تفاوت‌های آن با هاب

سوئیچ (Switch) دستگاهی هوشمند در شبکه است که در لایه پیوند داده (Layer 2) مدل OSI فعالیت می‌کند و وظیفه‌اش اتصال دستگاه‌ها در شبکه محلی (LAN) و ارسال دقیق داده به مقصد است.

عملکرد سوئیچ:

• برخلاف هاب که داده را به همه پورت‌ها می‌فرستد، سوئیچ آدرس MAC فرستنده را ذخیره و مقصد را شناسایی کرده و فقط به همان پورت ارسال می‌کند.
• اگر مقصد ناشناخته باشد، بسته را به همه پورت‌ها می‌فرستد (مشابه هاب) و پس از دریافت پاسخ، آدرس جدید را یاد می‌گیرد.

تفاوت‌های کلیدی سوئیچ و هاب:

نتیجه: سوئیچ‌ها با عملکرد هوشمند و بهینه، بخش اصلی شبکه‌های امروزی را تشکیل می‌دهند، از خانه‌ها تا سازمان‌های بزرگ.

روتر چیست؟ عملکرد و کاربردهای آن در شبکه

روتر (Router) هوشمندترین و پیچیده‌ترین دستگاه در این سه‌گانه است و در لایه شبکه (Layer 3) مدل OSI فعالیت می‌کند. وظیفه اصلی روتر، اتصال شبکه‌های مختلف به یکدیگر و “مسیریابی” (Routing) بسته‌های داده بین آن‌هاست. روترها مغز شبکه به شمار می‌روند و تصمیم می‌گیرند که بسته‌های داده از چه مسیری به مقصد نهایی خود برسند.

عملکرد روتر: روترها بر اساس آدرس‌های IP (Internet Protocol) کار می‌کنند. هر شبکه دارای یک آدرس IP منحصر به فرد است و روتر مسئول یافتن بهترین مسیر برای ارسال بسته‌ها از یک شبکه به شبکه دیگر است. وقتی یک بسته داده به روتر می‌رسد:

1. بررسی آدرس IP مقصد: روتر آدرس IP مقصد را از هدر بسته می‌خواند.
2. مشاوره با جدول مسیریابی (Routing Table): روتر این آدرس را با جدول مسیریابی داخلی خود مقایسه می‌کند. این جدول شامل اطلاعاتی درباره شبکه‌هایی است که روتر می‌شناسد و بهترین مسیرها برای رسیدن به آن‌ها.
3. انتخاب بهترین مسیر: روتر بر اساس معیارهایی مانند کوتاه‌ترین مسیر، سریع‌ترین مسیر، یا کمترین هزینه، بهترین مسیر را انتخاب می‌کند.
4. ارسال بسته: بسته از طریق پورت مناسب به سمت روتر بعدی در مسیر یا مستقیماً به مقصد نهایی ارسال می‌شود.

کاربردهای روتر در شبکه:

• اتصال شبکه‌های مختلف: اصلی‌ترین کاربرد روتر، اتصال شبکه‌های محلی (LAN) به یکدیگر یا اتصال یک شبکه محلی به شبکه‌های گسترده (WAN) مانند اینترنت است.
• دسترسی به اینترنت: روتر خانگی شما نمونه‌ای بارز است که شبکه داخلی خانه شما را به اینترنت متصل می‌کند.
• جداسازی دامنه برودکست: روترها دامنه برودکست (Broadcast Domain) را جدا می‌کنند. هر اینترفیس روتر، یک دامنه برودکست جداگانه است که از ارسال ترافیک برودکست غیرضروری به سایر شبکه‌ها جلوگیری می‌کند.
• امنیت (فایروال): بسیاری از روترها دارای قابلیت‌های فایروال داخلی هستند که می‌توانند ترافیک ورودی و خروجی را فیلتر کرده و از شبکه در برابر تهدیدات محافظت کنند.
• شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN): روترها می‌توانند تونل‌های VPN ایجاد کنند تا ارتباطات از راه دور را به صورت امن فراهم کنند.
• ترجمه آدرس شبکه (NAT): روترها اغلب از NAT برای تبدیل آدرس‌های IP خصوصی داخل شبکه به یک آدرس IP عمومی استفاده می‌کنند تا چندین دستگاه بتوانند با یک IP عمومی به اینترنت دسترسی پیدا کنند.

تفاوت روتر با هاب و سوئیچ:

• لایه عملکرد: روتر در لایه ۳ (IP) کار می‌کند، در حالی که هاب در لایه ۱ و سوئیچ در لایه ۲ (MAC) کار می‌کنند.
• آدرس‌دهی: روتر از آدرس‌های IP برای مسیریابی استفاده می‌کند، در حالی که سوئیچ از آدرس‌های MAC و هاب از هیچ آدرس‌دهی هوشمندی استفاده نمی‌کند.
• دامنه فعالیت: هاب و سوئیچ در داخل یک شبکه محلی (LAN) فعالیت می‌کنند، در حالی که روتر شبکه‌های مختلف را به هم متصل می‌کند.
• دامنه برودکست: هاب و سوئیچ (معمولی) یک دامنه برودکست بزرگ ایجاد می‌کنند (سوئیچ تا حدودی بهبود می‌دهد)، اما روترها دامنه برودکست را جدا می‌کنند و ترافیک برودکست را از یک شبکه به شبکه دیگر ارسال نمی‌کنند.
• هدف: هدف هاب و سوئیچ اتصال دستگاه‌ها در یک LAN است، در حالی که هدف روتر اتصال LANها به یکدیگر و WANهاست.

روترها ستون فقرات اینترنت و شبکه‌های بزرگ سازمانی هستند و بدون آن‌ها، ارتباط بین شبکه‌های مختلف در سراسر جهان غیرممکن خواهد بود.

تفاوت‌های اصلی هاب، سوئیچ و روتر در مدیریت ترافیک شبکه

برای درک بهتر نقش هر دستگاه، مقایسه‌ای جامع بین آن‌ها ضروری است. جدول زیر، تفاوت روتر سوئیچ هاب را در جنبه‌های مختلف مدیریت ترافیک شبکه نشان می‌دهد:

جمع‌بندی تفاوت‌ها: در یک جمله، هاب به مثابه یک سه‌راهی برق است که فقط اتصال فیزیکی را فراهم می‌کند. سوئیچ مانند یک مسئول پذیرش هوشمند است که می‌داند کدام بسته را به کدام اتاق (دستگاه) بفرستد. و روتر همانند یک سیستم GPS است که بهترین مسیر را برای رسیدن از یک شهر (شبکه) به شهر دیگر (شبکه) تعیین می‌کند. در مدیریت ترافیک شبکه، این تمایز در سطوح عملکردی (لایه OSI)، نحوه آدرس‌دهی و حوزه نفوذ (داخل LAN یا بین LANها) بسیار حیاتی است و انتخاب صحیح آن‌ها مستقیماً بر کارایی و امنیت شبکه تأثیر می‌گذارد.

کدام دستگاه برای چه نوع شبکه‌ای مناسب است؟

انتخاب صحیح بین هاب، سوئیچ و روتر به اندازه، پیچیدگی، نیازهای عملکردی و بودجه شبکه شما بستگی دارد. در اینجا راهنمایی برای انتخاب مناسب ارائه می‌شود:

1. هاب (Hub):

• مناسب برای: تقریباً هیچ.
• چرا؟ به دلیل مشکلات جدی در کارایی (برخورد بالا) و امنیت (عدم جداسازی ترافیک)، هاب‌ها برای شبکه‌های مدرن، حتی شبکه‌های خانگی کوچک، توصیه نمی‌شوند و تقریباً منسوخ شده‌اند. تنها کاربرد احتمالی و بسیار محدود آن‌ها ممکن است در محیط‌های آزمایشگاهی یا برای عیب‌یابی خاص و موقت باشد.

سوئیچ (Switch):

• شبکه‌های خانگی با تعداد زیاد دستگاه سیمی: اگر بیش از چند دستگاه (رایانه، کنسول بازی، تلویزیون هوشمند، پرینتر شبکه) دارید که نیاز به اتصال سیمی پایدار دارند و پورت‌های روتر شما کافی نیست، یک سوئیچ ارزان‌قیمت می‌تواند گسترش شبکه داخلی را فراهم کند.
• شبکه‌های دفاتر کوچک و متوسط (SOHO/SMB): ستون فقرات اصلی شبکه داخلی این مجموعه‌ها را تشکیل می‌دهند. سوئیچ‌های ۸ تا ۴۸ پورت، اتصال پایدار و پرسرعت را برای کامپیوترها، سرورها، تلفن‌های VoIP و دوربین‌های IP فراهم می‌کنند.
• شبکه‌های بزرگ سازمانی (Enterprise Networks): در این شبکه‌ها، سوئیچ‌ها در سطوح مختلف (Access, Distribution, Core) با قابلیت‌های پیشرفته مانند VLANs، QoS، STP و امکانات امنیتی، مدیریت ترافیک داخلی را بر عهده دارند.
• دیتاسنترها: سوئیچ‌های با سرعت بالا و پورت‌های متعدد، برای اتصال سرورها و تجهیزات ذخیره‌سازی استفاده می‌شوند.

• مناسب برای:
• چه زمانی استفاده کنیم؟ وقتی نیاز به اتصال چندین دستگاه در یک شبکه محلی (LAN) دارید و می‌خواهید کارایی بالا و حداقل برخورد را تجربه کنید.

روتر (Router):

• هر شبکه متصل به اینترنت: ضروری‌ترین دستگاه برای هر خانه یا دفتری که نیاز به دسترسی به اینترنت دارد. روتر، شبکه داخلی شما را به اینترنت (WAN) متصل می‌کند.
• شبکه‌هایی با چندین زیرشبکه (Subnet): در شبکه‌های سازمانی بزرگتر که نیاز به جداسازی بخش‌های مختلف (مثلاً دپارتمان‌ها یا VLANها) دارند، روترها برای مسیریابی ترافیک بین این زیرشبکه‌ها استفاده می‌شوند.
• شبکه‌هایی که نیاز به امنیت بالا دارند: روترها با قابلیت‌های فایروال، ACL و VPN، اولین خط دفاعی شبکه را تشکیل می‌دهند.
• اتصال شعب مختلف یک شرکت: برای برقراری ارتباط بین دفاتر مختلف یک سازمان از طریق اینترنت، روترها ضروری هستند.

• مناسب برای:
• چه زمانی استفاده کنیم؟ وقتی نیاز به اتصال به اینترنت دارید، یا می‌خواهید شبکه‌های مختلف را به هم متصل کنید، یا نیاز به قابلیت‌های امنیتی و مدیریت ترافیک در لایه IP دارید.

نتیجه‌گیری برای انتخاب: تقریباً همیشه برای راه‌اندازی یک شبکه مدرن به روتر (برای اتصال به اینترنت و جداسازی شبکه‌ها) نیاز خواهید داشت. اگر تعداد دستگاه‌های سیمی شما در یک شبکه محلی زیاد است و پورت‌های روترتان کافی نیست، یک سوئیچ اضافه کنید. هاب را فراموش کنید!

نحوه بهینه‌سازی عملکرد شبکه با استفاده از هاب، سوئیچ و روتر

استفاده صرف از هاب، سوئیچ و روتر تضمین کننده عملکرد بهینه نیست؛ بلکه نحوه پیکربندی و مدیریت آن‌هاست که تفاوت را ایجاد می‌کند.

با استفاده از هاب (اجتناب از استفاده): بهترین راه برای بهینه‌سازی عملکرد با هاب، این است که از آن استفاده نکنید! هاب ذاتاً یک دستگاه غیربهینه است و به هیچ وجه برای شبکه‌های مدرن توصیه نمی‌شود. جایگزینی آن با یک سوئیچ، اولین و مهم‌ترین گام برای بهبود عملکرد است.

با استفاده از سوئیچ:

1. انتخاب سوئیچ مناسب:

• Managed vs. Unmanaged: برای شبکه‌های خانگی یا بسیار کوچک، سوئیچ‌های Unmanaged (غیرمدیریتی) کافی هستند. اما برای کسب‌وکارها، سوئیچ‌های Managed (مدیریتی) امکان پیکربندی VLAN، QoS، Port Security و سایر قابلیت‌ها را فراهم می‌کنند که برای بهینه‌سازی ضروری است.
• سرعت پورت: مطمئن شوید که سوئیچ از سرعت‌های گیگابیت (1Gbps) یا بالاتر (10Gbps برای سرورها) پشتیبانی می‌کند.
• PoE (Power over Ethernet): اگر از دستگاه‌هایی مانند تلفن IP یا دوربین‌های نظارتی استفاده می‌کنید، سوئیچ PoE می‌تواند کابل‌کشی را ساده کند.

پیاده‌سازی VLAN (Virtual LAN): با استفاده از VLANها، می‌توانید شبکه فیزیکی خود را به چندین شبکه مجازی کوچک‌تر تقسیم کنید. این کار باعث کاهش اندازه دامنه برودکست، بهبود امنیت و افزایش کارایی می‌شود.

پیکربندی QoS (Quality of Service): با QoS می‌توانید به ترافیک‌های خاص (مانند VoIP یا ویدئو کنفرانس) اولویت بالاتری بدهید تا در زمان اوج ترافیک، تجربه کاربری آن‌ها تحت تأثیر قرار نگیرد.

Loop Prevention (STP/RSTP): برای جلوگیری از ایجاد حلقه‌های شبکه (Network Loops) که منجر به طوفان برودکست و از کار افتادن شبکه می‌شود، پروتکل‌هایی مانند Spanning Tree Protocol (STP) یا Rapid Spanning Tree Protocol (RSTP) را فعال کنید.

Port Aggregation (Link Aggregation): برای افزایش پهنای باند و افزونگی بین سوئیچ‌ها یا بین سوئیچ و سرور، می‌توانید چندین پورت فیزیکی را به صورت منطقی گروه‌بندی کنید.

با استفاده از روتر:

1. انتخاب روتر قدرتمند:

• سرعت WAN و LAN: مطمئن شوید که روتر شما قادر به مدیریت سرعت اینترنت (WAN) و همچنین ارتباطات داخلی (LAN) با سرعت مطلوب است. برای اطلاعات درباره تفاوت WAN و LAN میتوانید در مطالب مربوط را بخوانید.
• پردازنده و RAM کافی: برای شبکه‌های شلوغ و با ترافیک بالا، روتر با سخت‌افزار قوی‌تر، پردازش سریع‌تری خواهد داشت.
• استانداردهای Wi-Fi: اگر روتر بی‌سیم است، از آخرین استانداردهای Wi-Fi (مانند Wi-Fi 6/802.11ax) برای سرعت و پوشش بهتر استفاده کنید.

پیکربندی QoS در روتر: روتر نیز می‌تواند ترافیک‌های خروجی به اینترنت را اولویت‌بندی کند. این امر برای تضمین کیفیت سرویس برای برنامه‌های حساس به تأخیر حیاتی است.

به‌روزرسانی Firmware: همیشه Firmware (نرم‌افزار داخلی) روتر خود را به آخرین نسخه به‌روز نگه دارید تا از بهبود عملکرد، رفع اشکالات و افزایش امنیت بهره‌مند شوید.

تنظیمات Wi-Fi بهینه:

• محل قرارگیری روتر: روتر را در مکانی مرکزی و دور از موانع و منابع تداخل (مایکروویو، تلفن بی‌سیم) قرار دهید.
• انتخاب کانال مناسب: از ابزارهای تحلیل Wi-Fi برای یافتن کم‌ترافیک‌ترین کانال استفاده کنید.
• استفاده از باندهای ۲.4GHz و 5GHz: باند 5GHz سرعت بالاتر و تداخل کمتری دارد اما برد آن کمتر است. ۲.4GHz برد بیشتر اما سرعت پایین‌تری دارد.

پیکربندی صحیح DNS: استفاده از سرورهای DNS سریع و قابل اعتماد می‌تواند سرعت بارگذاری صفحات وب را بهبود بخشد.

مدیریت پهنای باند (Bandwidth Management): برخی روترها امکان محدود کردن پهنای باند برای دستگاه‌ها یا برنامه‌های خاص را فراهم می‌کنند تا از اشغال کامل پهنای باند توسط یک کاربر جلوگیری شود.

پیکربندی NAT و Port Forwarding: به درستی این تنظیمات را برای دسترسی از بیرون به سرویس‌های داخلی (مانند سرور بازی یا دوربین IP) انجام دهید، اما همیشه با ملاحظات امنیتی.

با رعایت این نکات، می‌توانید عملکرد شبکه خود را به طرز چشمگیری بهبود بخشید و تجربه‌ای روان و کارآمد را برای کاربران فراهم کنید.

چالش‌ها و مشکلات رایج در استفاده از هاب، سوئیچ و روتر

هاب (Hub) – قدیمی و ناکارآمد

1. برخورد زیاد: تمام دستگاه‌ها در یک دامنه برخورد هستند؛ افزایش ترافیک = برخورد بالا = کاهش شدید کارایی.
2. امنیت ضعیف: امکان شنود آسان همه ترافیک شبکه.
3. اتلاف پهنای باند: ارسال داده به همه پورت‌ها، حتی غیرمرتبط.

 سوئیچ (Switch) – هوشمند اما نیازمند پیکربندی دقیق

1. حلقه شبکه: اتصال چند مسیره بدون STP می‌تواند باعث طوفان برودکست شود.
   راهکار: فعال‌سازی STP یا RSTP.
2. VLAN نادرست: تعریف اشتباه VLAN = قطع ارتباط یا نشت اطلاعات.
   راهکار: مستندسازی و تست دقیق پیکربندی.
3. اشباع پورت: ترافیک سنگین روی یک پورت ممکن است باعث افت عملکرد شود.
   راهکار: استفاده از پورت‌های سریع‌تر، Link Aggregation.
4. حملات MAC Flooding: پر کردن جدول MAC باعث لو رفتن ترافیک.
   راهکار: فعال‌سازی Port Security.

روتر (Router) – مغز مسیر‌یابی شبکه

1. مسیریابی اشتباه: جدول مسیر اشتباه = قطع ارتباط یا مسیر غیربهینه.
   راهکار: استفاده از پروتکل‌های مسیریابی دینامیک یا مسیرهای استاتیک دقیق.
2. اشتباه در ACL: قوانین نادرست = مسدود شدن ترافیک مجاز یا باز بودن مسیر حمله.
   راهکار: تست ACLها و رویکرد “همه چیز ممنوع مگر مجاز”.
3. مشکلات NAT: پیکربندی غلط = قطع اینترنت یا دسترسی به سرورها.
   راهکار: درک انواع NAT و تنظیم دقیق Port Forwarding.
4. چالش‌های Wi-Fi: تداخل فرکانسی، دیوارها و فاصله زیاد = کاهش کیفیت ارتباط.
   راهکار: کانال مناسب، مکان مناسب، استفاده از Access Point اضافی.
5. حملات امنیتی: هدف حملات سایبری.
   راهکار: رمز عبور قوی، آپدیت Firmware، غیرفعال کردن دسترسی از راه دور.
6. مشکلات DNS: ترجمه نادرست دامنه‌ها = عدم دسترسی به سایت‌ها.
   راهکار: استفاده از DNSهای معتبر (مثل Google یا Cloudflare).

نقش مدیریت ترافیک شبکه در افزایش امنیت

مدیریت ترافیک شبکه علاوه بر بهبود عملکرد، نقش کلیدی در تقویت امنیت ایفا می‌کند و با کنترل دقیق جریان داده‌ها، نقاط ضعف را پوشش می‌دهد. روترها به عنوان خط مقدم دفاع عمل می‌کنند و ویژگی‌هایی مانند فایروال داخلی برای بررسی و مسدودسازی ترافیک مشکوک، لیست‌های کنترل دسترسی (ACLs) برای فیلتر بر اساس IP، پورت و پروتکل، ترجمه آدرس شبکه (NAT) برای پنهان‌سازی آدرس‌های داخلی، و شبکه‌های خصوصی مجازی (VPN) برای رمزنگاری اتصالات امن فراهم می‌آورند.

سوئیچ‌ها امنیت داخلی را از طریق شبکه‌های محلی مجازی (VLANs) برای جداسازی گروه‌ها، امنیت پورت برای محدودسازی به آدرس‌های MAC مشخص، کنترل دسترسی مبتنی بر پورت (۸۰۲.1X) برای احراز هویت، و قابلیت‌های DHCP Snooping و ARP Inspection برای جلوگیری از حملات Spoofing تقویت می‌کنند. مانیتورینگ ترافیک با ابزارهایی مانند NetFlow یا SPAN/Port Mirroring امکان تجزیه و تحلیل الگوها و شناسایی تهدیداتی نظیر DoS/DDoS یا بدافزارها را فراهم می‌آورد. در نهایت، مدیریت موثر با انتخاب و پیکربندی مناسب روترها و سوئیچ‌ها (و پرهیز از هاب‌ها) به ایجاد شبکه‌ای سازمان‌یافته، کارآمد و امن منجر می‌شود و کنترل بیشتر بر داده‌ها، مقابله با تهدیدات را تسهیل می‌کند.

جمع‌بندی: انتخاب بهترین راهکار برای مدیریت ترافیک شبکه

هاب، سوئیچ و روتر اجزای اساسی مدیریت ترافیک شبکه محسوب می‌شوند که هر کدام نقش متمایزی ایفا می‌کنند: هاب به عنوان ابزاری منسوخ با دامنه برخورد بزرگ و فقدان امنیت، تنها برای موارد قدیمی مناسب است؛ سوئیچ ستون فقرات شبکه‌های محلی (LAN) است و با یادگیری آدرس‌های MAC، پهنای باند اختصاصی و قابلیت‌هایی مانند VLAN و Port Security، کارایی و امنیت داخلی را بهبود می‌بخشد؛ روتر به عنوان مغز شبکه، مسیریابی بر اساس IP، اتصال به اینترنت و ویژگی‌هایی نظیر فایروال، NAT و VPN را مدیریت می‌کند. برای انتخاب بهینه، در شبکه‌های خانگی ساده روتر بی‌سیم با سوئیچ داخلی کافی است، در دفاتر کوچک سوئیچ غیرمدیریتی اضافه شود و در سازمان‌های بزرگ ترکیب روترهای قدرتمند و سوئیچ‌های مدیریتی با QoS ضروری است؛ لیست قیمت سوئیچ های شبکه از ۲۰ دلار برای مدل‌های پایه تا هزاران دلار برای پیشرفته‌ها متغیر است و موفقیت کلی به پیکربندی، به‌روزرسانی و پایش مداوم وابسته است.