معنی و داستان ضرب المثل «آستین نو بخور پلو»

با معنی و داستان ضرب المثل «آستین نو بخور پلو» تو این مطلب همراهمون باشین.

اینتین – ضرب‌المثل “آستین نو بخور پلو” زمانی به کار می‌رود که فردی را صرفاً به خاطر ظاهر، موقعیت مالی یا مقامش مورد احترام قرار دهند، نه به دلیل ویژگی‌های انسانی و ذات او. این عبارت همچنین در مورد افرادی استفاده می‌شود که به ظاهر توجه می‌کنند و به افراد نادان با لباس‌های کهنه بی‌اعتنایی کرده، در حالی که افراد نادان اما ظاهرساز را گرامی می‌دارند.

ریشه و داستان ضرب‌المثل “آستین نو بخور پلو”
روزی ملا نصرالدین با لباس‌هایی کهنه به مهمانی رفت. صاحبخانه با عصبانیت او را بیرون کرد. ملا به خانه بازگشت و لباسی گران‌بها از همسایه خود قرض گرفت. او با پوشیدن این لباس به همان مهمانی برگشت.

این بار، صاحبخانه با روی گشاده از او استقبال کرد، او را در بهترین جای مجلس نشاند و سفره‌ای پر از غذاهای رنگارنگ برایش پهن کرد. ملا از این رفتار خنده‌اش گرفت و با خود فکر کرد که این همه احترام فقط به خاطر لباس نو و ظاهر اوست. پس آستین لباسش را بالا کشید و گفت: “آستین نو بخور پلو، آستین نو بخور پلو.”

صاحبخانه که از این کار ملا تعجب کرده بود، پرسید چه می‌کنی؟

ملا پاسخ داد: “من همان کسی هستم که با لباسی کهنه به مهمانی تو آمدم و تو مرا راه ندادی؛ و حالا که لباسی نو پوشیده‌ام اینقدر به من احترام می‌گذاری. پس این احترام برای لباس من است، نه برای خودم.” سپس دوباره تکرار کرد: “آستین نو بخور پلو، آستین نو بخور پلو…”

در پاسخ به چنین رفتارهایی باید گفت: “تن آدمی شریف است به جان آدمیت / نه همین لباس زیباست نشان آدمیت.”